دست نوشته ای درباره بیانیه لوزان

نمی دانم از این بیانیه باید خوشحال باشم یا ناراحت، نمیدانم زیر نظر رهبر معظم انقلاب، به نتیجه رسیده اند یا نه؟

 نمیدانم اما

من یک مهندسم، خوب میدانم که در دنیای علم وفن، اگر اطلاعات و توسعه ی علمی را در سطحی نگه داری حتی برای یکی دوسال،مرگ و عقب ماندگی آن را فراهم ساخته ای،چه برسد به ده سال!

با رشد روز افزون عرصه ی علم و فناوری، بعد از ده سال آیا باز می شود گفت ما مجهز به علم وفن هسته ای هستیم؟

وقتی نفت وگاز تمام شد، برق را از کدام سوخت تامین میکنیم؟باز بایدچه چیز را باج دهیم تا به ما سوخت دهند؟ برد برد!!!! 

 فردو از مرکز غنی سازی به تحقیقاتی تبدیل میشود؟یعنی عملا از کار می افتد 

آب سنگین اراک، تحت مدیریت بین المللی و با تایید آمریکا (یعنی مدیریت خارجی در حالی که مهندسین هسته ای ما ثابت کردند که خود توانایی آنرا دارند)،مدیریت خارجی!!؟آیا آنها نیز برای ما همچین سطحی را قایل هستند؟ 

نسل های پیش از ما روزی برای ملی شدن صنعت نفت جنگیدند،اما آیا ما هم برای به رسمیت شناختن انرژی هسته ایمان مانند احمدی روشن ها، شهریاری ها و.... مبارزه میکنیم؟حتی اعتراض میکنیم، وخواستار شفافیت خواهیم بود؟