نام علی خودش ز نمکدان فاطمه است
شعرخوانی حاج محمود کریمی در مدح حضرت زهرا سلام الله علیه در شب سوم فاطمیه سال 93 در هیات رایه العباس (ع)
طبقه بندی موضوعی
-
امام زمان (عج)
(۶۲) -
پیامک مهدویت
(۷) -
احادیث
(۲۰) -
بندگی
(۱۲۸) -
شهدا
(۴۱) -
حجاب
(۷) -
اهل بیت
(۱۳۶) -
فضائل اهل بیت
(۱۶) -
ولایت فقیه
(۲۰) -
سیاسی
(۳۶)
پیوندهای روزانه
در باب فضائل و مناقب امیرالمومنین علیه السلام
حجت الاسلام غروی
دیوانگان حسین علیه السلام کاشان
جلسه عزاداری شب سوم (فاطمیه اول) سال 1393 با نوای حاج محمود کریمی، که در "هیات رایه العباس (ع) " در لینک زیر به صورت صوتی آماده دریافت می باشد.
جلسه عزاداری شب سوم (فاطمیه اول) سال 1393 با نوای حاج میثم مطیعی، که در "هیأت میثاق با شهداء " بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) اجرا شده است، به صورت صوتی آماده دریافت می باشد.
برای سلامتی آقا امام زمان عج صلوات
در دست خانه دار او، دستاس عالم است
زهرا زهرا
تکیه گه علیست، گرچه قدش خم است
در دست خانه دار او، دستاس عالم است
نزد زهرا، قلب علی از غم به دور
در خانه ماند، اما نه از عالم به دور
هر لحظه بود، از چشم نامحرم به دور
خوشا به فاطمه که دل، به این جهان نداده است
درون خانه ی علی، بهشت او چه ساده است
(گل پیمبر)
زهرا زهرا
همسایه برده است. فیض از دعای او
گشته زبانزد در جهان، حجب و حیای او
درد حیدر، تنها فراق فاطمه است
جانش لبریز، از اشتیاق فاطمه است
شرح ناب، نهج البلاغه فاطمه است
ولی چرا چهل شب است، گرفته رو ز مرتضی؟
شبیه شام غم شده، چه تیره روز مرتضی
(غریب حیدر)
آه از سیلی
ای بی‌حیا مزن، بر روی مادرم
دیدی چه آمد ای خدا، در کوچه بر سرم
این سو یک دست، شد سدّ راه فاطمه
آن سو دیوار، تنها پناه فاطمه
تار و تیره، گشته نگاه فاطمه
نگاه خیره ی حسن، به چادر و به مادر است
کاش آن دو دست بی‌حیا، در بین کوچه می‌شکست
(غریب حیدر)
شاعر: رضا یزدانی
تکیه گه علیست، گرچه قدش خم است
در دست خانه دار او، دستاس عالم است
نزد زهرا، قلب علی از غم به دور
در خانه ماند، اما نه از عالم به دور
هر لحظه بود، از چشم نامحرم به دور
خوشا به فاطمه که دل، به این جهان نداده است
درون خانه ی علی، بهشت او چه ساده است
(گل پیمبر)
زهرا زهرا
همسایه برده است. فیض از دعای او
گشته زبانزد در جهان، حجب و حیای او
درد حیدر، تنها فراق فاطمه است
جانش لبریز، از اشتیاق فاطمه است
شرح ناب، نهج البلاغه فاطمه است
ولی چرا چهل شب است، گرفته رو ز مرتضی؟
شبیه شام غم شده، چه تیره روز مرتضی
(غریب حیدر)
آه از سیلی
ای بی‌حیا مزن، بر روی مادرم
دیدی چه آمد ای خدا، در کوچه بر سرم
این سو یک دست، شد سدّ راه فاطمه
آن سو دیوار، تنها پناه فاطمه
تار و تیره، گشته نگاه فاطمه
نگاه خیره ی حسن، به چادر و به مادر است
کاش آن دو دست بی‌حیا، در بین کوچه می‌شکست
(غریب حیدر)
شاعر: رضا یزدانی
به خود می‌پیچد مادر از درد
به خود می‌پیچد مادر از درد
در این کوچه ی ساکت و سرد
چه کرده با او دست نامرد
خدایا
کسی در کوچه یار من نیست
کسی تنهاتر از حسن نیست
دگر شوقی در جان و تن نیست
خدایا
روی خاک
مزن این همه پیش چشمم پرپر
بیا ای تو دردت به جانم مادر
از این کوچه بگذر... از این کوچه بگذر...
چه شد که دستم از تو شده جدا
فتاده ای تو روی زمین چرا
برس به داد تنهاییم خدا
(وای از روی نیلی فاطمه)
نبودی بابا من شکستم
نیامد کاری هم ز دستم
ز روی تو شرمنده هستم
علی جان
نگویم من از آنچه دیدم
نگویم از آن چه شنیدم
از این غم بابا من خمیدم
علی جان
تا خانه
به روی زمین هی نشست و برخاست
چقدر از خدا مرگ خود را می‌خواست
که خسته ز دنیاست... که خسته ز دنیاست
پدر کجایی افتاده از انفس
شده برایش کوچه چنان قفس
خودت به داد مادر بیا برس
(افتاد از پا دنیای مرتضی)
شاعر: رضا یزدانی
در این کوچه ی ساکت و سرد
چه کرده با او دست نامرد
خدایا
کسی در کوچه یار من نیست
کسی تنهاتر از حسن نیست
دگر شوقی در جان و تن نیست
خدایا
روی خاک
مزن این همه پیش چشمم پرپر
بیا ای تو دردت به جانم مادر
از این کوچه بگذر... از این کوچه بگذر...
چه شد که دستم از تو شده جدا
فتاده ای تو روی زمین چرا
برس به داد تنهاییم خدا
(وای از روی نیلی فاطمه)
نبودی بابا من شکستم
نیامد کاری هم ز دستم
ز روی تو شرمنده هستم
علی جان
نگویم من از آنچه دیدم
نگویم از آن چه شنیدم
از این غم بابا من خمیدم
علی جان
تا خانه
به روی زمین هی نشست و برخاست
چقدر از خدا مرگ خود را می‌خواست
که خسته ز دنیاست... که خسته ز دنیاست
پدر کجایی افتاده از انفس
شده برایش کوچه چنان قفس
خودت به داد مادر بیا برس
(افتاد از پا دنیای مرتضی)
شاعر: رضا یزدانی
جلسه عزاداری شب دوم (فاطمیه اول) اسفند سال 1393 با نوای حاج میثم مطیعی، که در "هیأت میثاق با شهداء " بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) اجرا شده است، به صورت صوتی آماده دریافت می باشد. برای دریافت بر روی لینک زیر کلیک نمایید
باز هم کبوتر غریب دل، بال و پر کشیده در هوای تو
باز هم کبوتر غریب دل
بال و پر کشیده در هوای تو
جمعه ها گذشت و این سفر
کی تمام می شود برای تو
کوچه باز هم مرور می کند
عطر ناب جمکرانی تو را
می تپد دلش و بی قرار
بوسه می زند به رد پای تو
روضه خوان بغض کوچه و فدک ...
کی تمام می شود غم سکوت..؟!
می رسد به قلب و جان عاشقان
از زمین و آسمان صدای تو...؟
ای عدالت غریب و منتظر...
ای سفیر آیه های نور و عشق
کی دعای شیعیان خسته را
مستجاب میکند خدای تو...؟!
صبر کن... بیا و باز هم
با رفیق نیمه راه خود بساز
هر چه دارم و ندارم از تو است
از طنین سوز هر دعای تو
قول می دهم که خوب می شوم
بگذری اگر تو از خطای من
خوبِ من اجازه می دهی ...؟
جان دهم- فدا شوم- فدای تو؟؟
شاعر: نعیمه امامی
بال و پر کشیده در هوای تو
جمعه ها گذشت و این سفر
کی تمام می شود برای تو
کوچه باز هم مرور می کند
عطر ناب جمکرانی تو را
می تپد دلش و بی قرار
بوسه می زند به رد پای تو
روضه خوان بغض کوچه و فدک ...
کی تمام می شود غم سکوت..؟!
می رسد به قلب و جان عاشقان
از زمین و آسمان صدای تو...؟
ای عدالت غریب و منتظر...
ای سفیر آیه های نور و عشق
کی دعای شیعیان خسته را
مستجاب میکند خدای تو...؟!
صبر کن... بیا و باز هم
با رفیق نیمه راه خود بساز
هر چه دارم و ندارم از تو است
از طنین سوز هر دعای تو
قول می دهم که خوب می شوم
بگذری اگر تو از خطای من
خوبِ من اجازه می دهی ...؟
جان دهم- فدا شوم- فدای تو؟؟
شاعر: نعیمه امامی
امشب ای‌کاش
غوغا نمی‌شد و..، در وا نمی‌شد و...
آتش دخیل چادرِ زهرا نمی‌شد و ...
عمر حیدر، پایان نمی‌گیرد چرا؟
دنیا بر من، آسان نمی‌گیرد چرا؟
از اشک من، طوفان نمی‌گیرد چرا؟
افتادنت به روی خاک، ببین چه کرده باعلی!
به روی پای خود بایست، بگو دوباره یاعلی
(آه، از غریبی)
بین کوچه
یک لحظه دست او، از من رها نشد
یک لحظه حتی از سرش، چادر جدا نشد
آه ای هیزم، آتش کجا و آفتاب؟
آتش مانده، در حیرت از بانوی آب
آمد اینک، ماه علی چه با حجاب
خوشا به من که فاطمه، پناه و یاور من است
زمانه با دلش چه کرد، که او به فکر رفتن است
(آه از غریبی)
باید هر زن
باشد چو فاطمه؛ حاشا جز این شود
زن می‌تواند با عفاف مرد آفرین شود
دارد هرکس از مادرش یک یادگار
از زهرا ماند، چادر نمازی وصله دار
آن چادر که، بُرد از دل زینب قرار
به غیرت علی قسم، که فخر زن حجاب اوست
به جای دیده‌های شوم نظاره‌ی خدا به اوست
(آه از غریبی)
شاعر: رضا یزدانی
آتش دخیل چادرِ زهرا نمی‌شد و ...
عمر حیدر، پایان نمی‌گیرد چرا؟
دنیا بر من، آسان نمی‌گیرد چرا؟
از اشک من، طوفان نمی‌گیرد چرا؟
افتادنت به روی خاک، ببین چه کرده باعلی!
به روی پای خود بایست، بگو دوباره یاعلی
(آه، از غریبی)
بین کوچه
یک لحظه دست او، از من رها نشد
یک لحظه حتی از سرش، چادر جدا نشد
آه ای هیزم، آتش کجا و آفتاب؟
آتش مانده، در حیرت از بانوی آب
آمد اینک، ماه علی چه با حجاب
خوشا به من که فاطمه، پناه و یاور من است
زمانه با دلش چه کرد، که او به فکر رفتن است
(آه از غریبی)
باید هر زن
باشد چو فاطمه؛ حاشا جز این شود
زن می‌تواند با عفاف مرد آفرین شود
دارد هرکس از مادرش یک یادگار
از زهرا ماند، چادر نمازی وصله دار
آن چادر که، بُرد از دل زینب قرار
به غیرت علی قسم، که فخر زن حجاب اوست
به جای دیده‌های شوم نظاره‌ی خدا به اوست
(آه از غریبی)
شاعر: رضا یزدانی