پیامبر گرامی صلی االله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام میفرماید:
یا َعلی!
َاعجب الناس اِیمانًا و َاعظمهم َیقینًا َقوم َیکون ُون فِی آخر الزمان لَم َیلحقوا الَنبِی و حجب عن ْهم الحجۀ َفآَمنُوا بسواد عَلی بَیاض...
ای علی!
بدان شگفت آورترین مردم در ایمان و بزرگترین آنان در یقین مردمی هستند که در آخُر الّزمان - با آنکه پیامبر خود را ندیدند و
از امام خود محجوبند - به نوشته که خطی سیاه بر صفحهای سپید است، ایمان می آورند.
قالَ (علیه السلام) : انَا خاتَمُ الاْوْصِیاءِ، بی یَدْفَعُ الْبَلاءُ عَنْ اهْلی وَ شیعَتی.
فرمود: من آخرین وصیّ پیغمبر خدا هستم به وسیله من بلاها و فتنه ها از آشنایان و شیعیانم دفع و برطرف خواهد شد.
- دعوات راوندی: ص 207، ح 563.
امام حسین علیه السلام:
فى بَیانِ ما یَحدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ المامِ الحُجَّةِ علیهالسلام : وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الرضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّهُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّیفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَولُهُ تعالى: «وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُرى آمَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الرضِ وَلکِن کَذَّبُوا»؛
در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه السلام رخ مى دهد : برکت از آسمان به سوى زمین فرو مى ریزد، تا آنجا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مىافزاید، مى شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مى خورند و این معناى سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادى ها ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى کردند، برکتهایى از آسمان و زمین به روى آنان مى گشودیم، لیکن تکذیب کردند)
الخرائج و الجرائح ج2 ،ص849
