2 - دلیل نقلی
روایـات بسـیاری که در حـّد تواتر است در این باره وارد شـده که ما به خاطر رعایت اختصار به ذکر قسـمتی از آنها اکتفا میکنیم
خبر صحیح از معاویۀ بن عّمار روایت است که : حضرت
صادق علیه السلام درباره آیه مبارکه ( و لله الأسمآء الحسنی َفْادعوُه بها)
و برای خداوند نیکوترین نامها است ، پس او را با
ْ
آنها بخوانیـد . فرمود : به خـدا قسم ما آن اسـمآء حسـنی (نیکوترین نامها)هستیم که خداونـد هیچ عملی را از بندگان نمیپذیرد ،
مگر با شناخت و معرفت ما.
میگویم : شاید تعبیر از امامان به (اسـماء ) به خاطر این باشد که آنان دلیل و راهنمای مردم به
سوی خداوند هسـتند و نشانه های قدرت و جبروت الهی میباشند ، همانطور که اسم نشانهای است برای صاحب آن که بر او دلالت
میکند؛ خدا داناست
2 - خبر صـحیح از عبدصالح حضـرت موسـی بن جعفر علیه السلام آمده است که فرمود : حجت خداوند بر
خلقش تمام نمیگردد مگر به وسیله امامی که شناخته شود . میگویم : اشاره حضرت به وجوب برپا کردن دلیل و حجت بر خداوند متعال است ، و شناخت خداوند ممکن نیست مگر به وجود امام علیه السلام ، پس شناخت امام بر مردم واجب است و تعیین
او بر خداوند لازم .
3- و به سندی صـحیح است از حضـرت باقر علیه السـلام روایت است که فرمود : البته کسـی خـدای را میشـناسد و عبادت
میکنـد ، که خداوند را و امام خود را که از خاندان ما است بشـناسد ، و هر آنکه خدای عّز و جل را شـناخته و امام از خاندان ما را
نشـناخته باشد ، غیر خدا را شناخته و عبادت کرده است ، به خدا سوگند گمراهی همین است .
4-امام صادق از پـدران بزرگوارش آمـده که رسول اکرم صـلی االله علیه وآله
وسلم فرمود : هر کس قائم از فرزندان مرا در زمان غیبتش منکر شود به مرگ جاهیلت مرده است .
و اخبـار بسـیار دیگر که از ائمه اطهار
علیهم السـلام روایت شده است . و اّما منظور از معرفت و شـناخت چیست ؟ در اول باب هشتم خواهد آمد که آنچه واجب است در
معرفت؛ دو امر است ، یکی شـناختن شـخص امـام بـا اسم و نسب او ، دوم : شـناخت صـفات و خصوصـیات او که با آنها از دیگران
امتیاز مییابد ان شاء الله به تفصیل خواهد آمد .
منبع:
مکیال المکارم .ج1 ص47
نیلوفر